Projekcja filmu ,,Akademia Pana Kleksa"

Współcześnie w światowej kinematografii coraz silniej zakorzenia się trend remake’owania oraz graficznego uwspółcześniania uwielbianych przez ludzi klasyków filmowych. Dotarł on także do Polski, gdzie obecnie możemy podziwiać jego owoce w postaci nowej wersji „Akademii Pana Kleksa” w reżyserii Macieja Kawulskiego.

               Reżyser, podejmując się współczesnej adaptacji znanego klasyka miał bardzo wysoko zawieszoną poprzeczkę – musiał sprostać nie tylko oczekiwaniom dzieci, ale również zachwycić tych, którzy pamiętają Kleksa sprzed kilkudziesięciu lat. Naszym zdaniem udało mu się to w stu procentach, o czym mieli okazję przekonać się w ubiegły czwartek uczniowie z klas: IV tz,  IV tpe, II kmr, II msf, II tz i III tze  wraz z opiekunkami: p. Katarzyną Oleszczuk i p. Martą Maśloną.

               Film nieco odbiega od pierwowzoru; największą zmianą jest modyfikacja postaci głównego bohatera, a w zasadzie bohaterki. Oryginalnego Adama Niezgódkę zastąpiła Ada. Istotną zmianą była także kreacja postaci samego profesora Kleksa – oryginalnego Piotra Fronczewskiego (który pojawił się w filmie w innej roli) zastąpił Tomasz Kot. Uwspółcześniona została także muzyka; „Pożegnanie z bajką” śpiewane przez Zdzisławę Sośnicką, w nowej odsłonie filmu wykonane zostało przez Sanah. Wielu widzów przed premierą obawiało się tych zmian, jednak zupełnie niepotrzebnie. Mimo niezaprzeczalnych różnic w stosunku do oryginału, szacunek dla pierwowzoru i brak ingerencji w najistotniejsze elementy fabuły to niewątpliwie jeden z największych zalet filmu. Wspomniana obecność Piotra Fronczewskiego stanowi niejako pomost łączący obie wersje filmu. Sama postać Ambrożego Kleksa w nowej odsłonie aktorskiej bynajmniej nie straciła na jakości – Tomasz Kot doskonale zagrał swoją rolę, wzbudzając w widzu wiele emocji –podziw, rozbawienie, a nawet wzruszenie. Różnorodność postaci w filmie jest kolejną jego zaletą, gdyż uświadamia widzowi w bardzo subtelny sposób jak piękną rzeczą jest różnić się między sobą.

Oprawa graficzna, muzyka oraz scenografia zdecydowanie oddają charakter filmu i pozwalają widzowi przenieść się w magiczny świat Akademii. Film niesie bardzo ważny przekaz – każdy z nas jest wyjątkowy i zasługuje na szansę, nawet jeśli zdarzy nam się życiowo zagubić.  Warto pamiętać o wewnętrznym dziecku, które wszyscy w sobie mamy. A film ten zdecydowanie potrafi obudzić wewnętrzne dziecko w każdym – od starszego po najmłodszego widza.

               Poza tym „nowym widzom” pozwala zapoznać się z literackim i filmowym klasykiem, a tym starszym, pośród wyblakłych przezroczy, zobaczyć bajkę z dziecięcych lat...